นิทานเวตาล

          

           นิทานเวตาล  เป็นฉบับพระนิพนธ์พระราชวงศ์เธอกรมหมื่นพิทยาลงกรณ์มีที่มาจากวรรณกรรมสันสกฤตของอินเดีย  โดยเรื่องเดิมมีชื่อว่า  เวตาลปัญจวิงศติ  (Vetala Panchvim shati  แปลว่า  นิทาน 25 เรื่องของเวตาล  (ปัญจะ = 5,  วิงศติ = 20)  ศิวทาสได้แต่งไว้แต่โบราณ  และโสมเทวะได้นำมาเรียบเรียงขึ้นใหม่และรวมไว้ในหนังสือชื่อ  กกาสริตสาคร (Katha - sarita - sagara)  ในราวคริสต์ศตวรรษที่ 12

      ต่อมาในระหว่าง ค.ศ. 1719 - 1747  พระราชาแห่งกรุงชัยปุระโปรด ฯ ให้แปลนิทานเวตาลจากฉบับภาษาสันสกฤตเป็นภาษาอื่น ๆ อีก  และต่อมามีผู้นำมาแปลเป็นภาษาฮินดี  เรียกชื่อเรื่องว่า  ไพตาลปัจจีสี  (Baital Pachisi)  รวมทั้งยังมีการนำมาแปลเป็นภาษาอื่น ๆ อีกแทบทุกภาษา

ผู้แต่ง
พระราชวงศ์เธอ  กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์  (น.ม.ส.)
ลักษณะคำประพันธ์
นิทานร้อยแก้ว  มีบทร้อยกรองแทรกบางตอน
จุดมุ่งหมายในการแต่ง
ให้ความบันเทิง  และแทรกคติธรรม

อ่านต่อ